Czy mężczyźni nie mają uczuć?

Przez wieki uważano, że to właśnie panowie są lepszą płcią. Jednym z głównych argumentów zwolenników tej tezy była wielkość męskich mózgów. Aż do XIX wieku sądzono, że to właśnie z tego powodu panowie są bardziej inteligentni od kobiet. Na szczęście dzięki badaniom naukowym wiemy dzisiaj, że kobiece i męskie mózgi różnią się od siebie, ale to wcale nie oznacza, że jeden z nich jest gorszy!

Co nas tak naprawdę różni? Ciężar mózgu to jedna kwestia. Drugą jest gęstość rozmieszczenia w nim komórek nerwowych. W pierwszej z nich na plus wychodzą mężczyźni, w drugiej kobiety. Tego typu różnic w naszych organizmach jest całe mnóstwo. W związku z tym wiele schorzeń w zupełnie inny sposób przebiega u obu płci. Czy wiecie, że tzw. „hollywoodzkie zawały”, do których dzięki oglądaniu seriali jesteśmy przyzwyczajeni, rzadko przypominają to, jak naprawdę wygląda atak serca u kobiety? W ich przypadku silny ból w klatce piersiowej i lewej ręce jest znacznie rzadszy. Zamiast tego pojawiają się nudności, duszności oraz ból brzucha. Z tego powodu to właśnie panie są szczególnie narażone na późną lub błędną diagnozę i wynikające z tego poważne konsekwencje zdrowotne. Odmienność kobiecego organizmu jest marginalizowana także podczas testowania nowych leków – niewiele pań znajduje się w grupach badawczych. Nie można zapominać także o zupełnie innym odczuwaniu bólu przez przedstawicieli obu płci. Wam też wydaje się, że mężczyzna z katarem i stanem podgorączkowym za każdym razem walczy o życie? Także w tym przypadku naukowcy służą wyjaśnieniem. Ze względu na wyższy poziom estrogenu i progesteronu kobiecy układ immunologiczny jest bardziej wytrzymały. To jednak nie zmienia faktu, iż w różnych momentach cyklu menstruacyjnego to właśnie panie niekiedy silniej odczuwają ból.

Mężczyźni też płaczą

Różnice pomiędzy mężczyznami i kobietami nie tkwią wyłącznie w naszych ciałach. Za wiele odmienności odpowiadają czynniki społeczno-kulturowe, do których zaliczają się m.in. damsko-męskie stereotypy, którymi byliśmy karmieni od najmłodszych lat. Z pewnością niejeden raz usłyszeliście magiczne hasło „chłopacy nie płaczą” rzucane kilkuletnim mężczyznom rozpaczającym nad zdartym kolanem. Jestem też przekonana, że spotkaliście się ze sformułowaniem „dziewczynce nie wypada…” i być może wtedy nie wydawało Wam się ono niczym niewłaściwym. To właśnie tego typu komunikaty są jednym ze źródeł problemów z wyrażaniem własnych emocji i opinii w dorosłym życiu! Naukę relacyjności dziewczynki zaczynają od najmłodszych lat. Naukowcy odkryli, że to właśnie do nich opiekunowie mówią więcej. Przyzwyczailiśmy się bowiem do myśli, że chłopcy wolą ruch, zaś dziewczynki rozmowy, chociaż w rzeczywistości sami nakładamy na nich te etykietki oraz związane z nimi ograniczenia. Czy wiecie, że to właśnie dziewczynki szybciej niż chłopcy na placach zabaw słyszą ostrzeżenia i zakazy związane m.in. ze wspinaniem się po drabinkach? Takie praktyki nie tylko przyczyniają się do tego, że w mniejszym stopniu wierzą w swoje umiejętności, ale także do ich mniejszej sprawności ruchowej. Co więcej – dorosłe kobiety obawiają się wyrażać swój gniew, bo przez lata słyszały, że „złość piękności szkodzi” i że „dziewczynki się tak nie zachowują”. Z kolei chłopcy uczeni byli tego, aby z kamiennym wyrazem twarzy znosić zarówno fizyczne, jak i psychiczne trudności, „nie być się jak baba” i „nie mazać się”. Czy teraz łatwiej Wam zrozumieć, dlaczego w dorosłości z obawy przed społeczną oceną tłumicie swoje emocje i błędnie uważacie, że są one oznaką Waszej słabości? Praca nad relacjami w naszym życiu zaczyna się właśnie od pracy nad sobą i zrozumieniem tego, co i dlaczego dzieje się w naszym wnętrzu!

Dlaczego chłopcy nie bawią się lalkami?

Już od najmłodszych lat chłopcy i dziewczynki przygotowywani są do pełnienia określonych ról społecznych. Bycie żoną, matką, mężem i ojcem wbrew pozorom mają wiele wspólnego z dziecięcymi zabawami. Zestawy małego mechanika, policjanta lub strażaka albo perfekcyjnej pani domu, nauczycielki lub lekarki rzadko są uznawane za neutralne płciowo. To oznacza, że powszechnie przyjęto, iż tymi pierwszymi powinni bawić się chłopcy a drugimi dziewczęta. W sklepach to właśnie małe kobiety są zachęcane do zakupu lalek, zaś chłopcy do wybierania klocków i samochodzików. Na pierwszy rzut oka podział ten nie wydaje się nam niepokojący, ale gdy przyjrzymy się tej sprawie uważniej, zobaczymy, że zmiana w tym obszarze jest bardzo potrzebna. Czy wiecie, że chłopcy bawiący się Barbie wcale nie są bardziej narażeni na zainteresowanie zmianą płci ani nawet na zniewieścienie? Co więcej – to właśnie dzięki takim zabawom są bardziej empatyczni, lepiej radzą sobie w sferze emocjonalno-społecznej i chętniej angażują się w obowiązki domowe! Z kolei dziewczynki zafascynowane autami, klockami lub piłką nożną wcale nie znienawidzą płci męskiej. Naukowcy twierdzą, że będą za to charakteryzowały się lepszą orientacją przestrzenną oraz sprawnością motoryczną. Jesteście gotowi na rozmowę z  partnerem lub partnerką na temat tego, jakie stereotypy na temat płci otaczały Was od najmłodszych lat? Podzielenie się tą perspektywą może być pierwszym krokiem na drodze do dobrych zmian w Waszym związku!

Projekt „Świdnica przeciw przemocy” realizowany w ramach Programu „Sprawiedliwość” finansowanego ze środków funduszy norweskich i środków krajowych.

Autor tekstu: Magdalena Maciejewska.