Radni uczcili pamięć śp. Alberta Gaszyńskiego i Romana Trzcińskiego

Od symbolicznej minuty ciszy rozpoczęła się XXVII sesja Rady Miejskiej w Świdnicy. W tej sposób radni uczcili pamięć zmarłych niedawno, śp. Alberta Gaszyńskiego i Romana Trzcińskiego.

Wspomnienie Alberta Gaszyńskiego przedstawił, Przewodniczący Rady Miejskiej w Świdnicy, Jan Dzięcielski: – Albert Gaszyński urodził się w 1944 roku we Francji w rodzinie polskich emigrantów. Do Polski wrócił wraz z całą rodziną w 1947 roku i od tamtej pory, aż do końca był związany ze Świdnicą. Po ukończeniu Technikum Mechanicznego dla pracujących podjął pracę w Świdnickiej Fabryce Urządzeń Przemysłowych na okres blisko 30 lat – do 1994 roku, na stanowiskach od młodszego konstruktora do konstruktora specjalisty. Albert Gaszyński był inicjatorem powstania oraz pierwszym społecznym prezesem Spółdzielczego Zrzeszenia Pomocy w Budowie Domków Jednorodzinnych przy Świdnickiej Fabryce Urządzeń Przemysłowych. Dzięki tej inicjatywie, zostało wybudowanych 16 domków w zabudowie szeregowej na dzisiejszym osiedlu „Zwierzynieckim”. Oprócz pracy zawodowej, Albert Gaszyński od najmłodszych lat związany był z Miejskim Klubem Sportowym Polonia Świdnica. Barwy klubu i naszego miasta reprezentował w zespołach piłkarskich, począwszy od zespołu młodzików, kończąc na pierwszej drużynie seniorskiej, w której rolę kapitana pełnił w latach 1970-1974. W roku 1998 roku został wiceprezesem klubu, a dwa lata później został powołany przez walne zgromadzenie na prezesa MKS Polonia Świdnica. Za całokształt działalności Albert Gaszyński otrzymał wiele wyróżnień i odznaczeń, z których do najważniejszych zaliczyć należy „Złotą Odznakę Zasłużonego Metalowca”, „Złotą Odznakę OZPN Wałbrzych”, „Medal za Zasługi dla województwa wałbrzyskiego”, „Srebrną Odznakę PZPN”, „Złoty Medal 80-lecia PZPN” (jako jedyny świdniczanin), „Srebrną Odznakę Zasłużony Działacz Kultury Fizycznej”, „Złotą Odznakę za Zasługi dla Sportu”, „Wyróżnienie Prezydenta Miasta Świdnicy za Całokształt w Dziedzinie Kultury Fizycznej” oraz „Brązowy Krzyż Zasługi” w 2009 roku przyznany przez Prezydenta Polski Lecha Kaczyńskiego.

Albert Gaszyński zmarł 11 marca 2021 roku. Miał 77 lat.

Roman Trzciński był uznanym świdnickim cukiernikiem, założycielem cukierni Łukowa. Roman Trzciński w 2012 roku został odznaczony tytułem „Nestora Biznesu Lokalnego”. –Całe dorosłe życie związany był ze Świdnicą. Stworzył kultową cukiernię na ul. Łukowej. Był nie tylko fantastycznym cukiernikiem. Był fantastycznym człowiekiem. Dobrym, serdecznym, pracowitym. Był cudownym mężem, tatą, dziadkiem i pradziadkiem. Walczył do końca. Choroba okazała się silniejsza… – wspomina prezydent Świdnicy, Beata Moskal–Słaniewska.

–W środę 24 marca odszedł do wieczności śp. Roman Trzciński. Myślę, że wielu z Was doskonale kojarzy jego osobę – od tylu lat związaną z naszym miastem. Przez dziesięciolecia osładzał nasze życie swoimi wyrobami cukierniczymi a szarość codzienności rozświetlał swoim uśmiechem, pogodą ducha i optymizmem. Uosobienie pracowitości, uczciwości i wielkiej wiary. Niezwykle ciekawy świata, energiczny, dowcipny, pełen życia zawsze blisko rodziny. Do Świdnicy przyjechał w 1956 roku, mając niespełna szesnaście lat. Przyjechał do pięknego poniemieckiego miasta z małej wioski pod Lublinem. Pokochał swą pracę mimo, że wymagała od niego olbrzymiego poświęcenia, wysiłku a także meandrowania w trudnych czasach komunizmu. Wychował setki adeptów cukiernictwa, służył środowisku rzemieślniczemu, a przede wszystkim swojej ukochanej rodzinie. Myślę, że jak dziś patrzymy na Łukową i widzimy jego synów i zięcia pracujących razem, to widzimy, że to miejsce nie wydałoby takich owoców, gdyby nie miłość jaką przekazali im rodzice. Wartości jakie im wpoili pozwoliły stworzyć to tak lubiane przez świdniczan miejsce. Przez długi czas życia uciekał przed samotnością. Gdy był dzieckiem zapalenie płuc zabrało mu brata bliźniaka. Rok później stracił ojca. Samotny w biednej rodzinie trafił na służbę do obcych gospodarzy mając zaledwie 6 lat. W wieku 16 lat musiał już podjąć trudy dorosłego życia. Spełnienie odnalazł w rodzinie – choć niejednokrotnie samotność – szczególnie przez pierwsze lata – doskwierała mu w pracy. Niestety koniec jego życia znów dopadło to fatum. Najpierw stracił żonę (Pani Irena Trzcińska odeszła w listopadzie 2019 roku), a potem walczył z samotnością w ponurej rzeczywistości choroby, która wymagała izolacji szpitalnej. Mimo, że nieprzytomny walczył tak długo by w końcu mogły go pożegnać ukochana córka i synowie. Ich pierwsza wizyta była zarazem ostatnim pożegnaniem. Pokój jego duszy. – czytamy we wspomnieniu Wiceprzewodniczącej Rady Miejskiej w Świdnicy, Joanny Gadzińskiej.