Józef Mazur: Bóg, skromność… konie

Zawsze pogodny, życzliwy, w każdej sytuacji stara się dostrzegać dobre strony. Kocha aktywność, świeże powietrze i… konie. Józef Mazur z Czech 28 stycznia skończył 100 lat.

Józef Mazur urodził się 28 stycznia 1922 r. we wsi Czałczyn (gmina Łopuszno, powiat kielecki, województwo świętokrzyskie) w wielodzietnej rodzinie, jako jedno z dwanaściorga dzieci rolników Ludwiki i Ludwika Mazur.

Kiedy pan Józef miał zaledwie 17 lat, wybuchła II wojna światowa. Brał udział w walkach partyzanckich przeciwko Niemcom, walczył w Batalionach Chłopskich. W 1942 r. został wywieziony na roboty do Niemiec, skąd trafił do obozu koncentracyjnego. Przez pół roku przebywał w Mauthausen w Austrii, gdzie bardzo ciężko pracował w kamieniołomach. Następnie przewieziono go do Dachau pod Monachium w Niemczech. Spędził tam 2,5 roku. Pracował w fabryce samolotów. Poddawano go eksperymentom medycznym. To był trudny czas w jego życiu. Wycieńczony, głodny, ważąc zaledwie 35 kilogramów, szczęśliwie dotrwał do wyzwolenia obozu w 1945 r. Często w tych latach na duchu podtrzymywali go księża, którzy trafiali do tego obozu. Dachau miało w założeniu pełnić ośrodek izolacji dla wrogów reżimu nazistowskiego, duchowieństwa i Żydów. Dla pana Józefa religia i wiara zawsze były bardzo ważne. W tej sferze duchowej nie było mowy o żadnych ustępstwach.

Przystanek Jaworzyna Śląska

Po wyzwoleniu obozu Józef Mazur wrócił do domu, na kielecczyznę. Nie widział dla siebie tu jednak żadnych perspektyw. Powszechne ubóstwo panujące w regionie skłoniło go do emigracji. Wspólnie z rodzeństwem i znajomymi przyjechał na ziemie odzyskane. Początkowo zamieszkał w Jaworzynie Śląskiej i podjął pracę w Zakładach Porcelany Stołowej „Karolina”. Niebawem poznał swoją przyszłą żonę – Helenę, przybyłą do Jaworzyny Śląskiej spod Lublina. Byli pierwszą parą na terenie gminy, która po wojnie wzięła ślub. Pan Józef zwolnił się z ZPS „Karolina” i wspólnie z żoną objął gospodarkę w Czechach. Cieszył się wówczas, że mógł pracować na świeżym powietrzu. Gospodarstwo prowadził aż do przełomu lat 70. i 80. XX wieku. W Czechach mieszka do dziś.

Nie chował urazy

Kiedy pan Józef osiedlił się w gminie Jaworzyna Śląska, przez okres kilku miesięcy na ziemiach odzyskanych wciąż mieszkali Niemcy. Nawet po opuszczeniu Dolnego Śląska, jeszcze przez wiele lat odwiedzali rodzinne strony. Józef Mazur najpierw z nimi współpracował, a na przestrzeni lat gościł w swoich progach. Nie okazywał urazy za traumę z obozów koncentracyjnych.

Jak wspomina także sąsiedzi utrzymywali zupełne inne relacje niż dzisiaj. Zdarzały się spory, ale ludzie szukali wzajemnego kontaktu, spotykali się wieczorami przy płotach, rozmawiali. Łączyło ich takie poczucie, że wszyscy pozostawili za sobą biedny czas i teraz muszą odnaleźć się w nowej rzeczywistości. Razem było łatwiej.

Józef Mazur doczekał się ośmiorga dzieci. Dwójka zmarła we wczesnym dzieciństwie. Ma pokaźną liczbę wnuków i prawnuków. Zawsze żył skromnie, pokornie, z największym pietyzmem i szacunkiem traktując sprawy wiary. Kocha ruch, aktywność i konie. W tej dziedzinie był doceniany jako hodowca.

28 stycznia świętował setne urodziny w gronie najbliższej rodziny. Pani Józefie, życzymy dużo zdrowia, nieustającej pogody ducha i kolejnych 100 lat.