1°C Świdnica
Zaczynali jako amatorski zespół przy Świdnickiej Fabryce Wagonów. Dziś ich występy budzą zachwyt na całym świecie. Przez 45 lat istnienia Zespół Pieśni i Tańca „Jubilat” wychował kilka pokoleń świdniczan i stał się marką rozpoznawalną na największych scenach folklorystycznych świata. Gdyby nie pandemia, tancerze wracaliby właśnie z Japonii.
Zespół Pieśni i Tańca „Jubilat” powstał w 1975 r. przy Świdnickiej Fabryce Wagonów. Stworzenie takiego zespołu było marzeniem dyrektora fabryki Alfreda Galanta. Rok później odbył się premierowy koncert pn. „Od menueta do rock and rolla” przygotowany z okazji 25-lecia fabryki. Co ciekawe, do dziś zespół korzysta z zakupionych wówczas strojów. Początkowo zespół prowadziły dwie choreografki. Przez pierwsze 5 lat Zofia Rajkowska, przez kolejne Bożena Liber. Z tancerzami nie było wówczas problemu. W zespole tańczyły uczennice ówczesnego Liceum Pedagogicznego i uczniowie Zespołu Szkół Budowlano-Elektrycznych. Większość mieszkała w internacie, zajęcia w zespole wliczały się w obowiązkową w nim naukę własną.
W 1981 r. mecenat nad zespołem objął Świdnicki Ośrodek Kultury. W 1986 r po rezygnacji Bożeny Liber zespół przejął Lubomir Szmid. Swoją funkcję pełni do dzisiaj. Jego asystentką niezmiennie od 30 lat jest Anna Trzeciak. – Prowadziłem zespół w Nowej Rudzie i byłem konsultantem choreograficznym dla ówczesnego województwa dolnośląskiego. Zgodziłem się przyjść do Jubilata na prośbę dyrektorki ŚOK-u Anny Łowickiej i zostałem do dzisiaj. Taniec, można powiedzieć, mam we krwi. Wychowałem się w artystycznej rodzinie i pierwsze kroki w tańcu stawiałem pod okiem mamy Pelagii – wspomina Lubomir Szmid.
Dziś zespół „Jubilat” występuje na największych scenach świata. W różnych grupach wiekowych w zespole tańczy i śpiewa około 150 osób (dzieci, młodzież, studenci). W programie ma pieśni, tańce i obrzędy górali żywieckich, górali spiskich oraz regionów: lubelskiego, wielkopolskiego, kaszubskiego, śląskiego. Pokazują jednocześnie kunszt, autentyzm, piękno i barwność polskiego stroju ludowego. Mało kto wie, że strój łowicki waży 12 kilogramów. W takich właśnie strojach występują świdniccy tancerze. Swoją działalnością zespół przyczynia się do upowszechniania kultury oraz kultywowania polskiej tradycji. W ciągu 45 lat wychował kilka pokoleń świdniczan, miał w swoich szeregach kilkaset dziewcząt i chłopców ze Świdnicy i okolic, którzy rozwijali talent i zamiłowanie do tańca, śpiewu i muzyki ludowej.
Od 2015 roku zespół jest członkiem Polskiej Sekcji Międzynarodowej Organizacji Sztuki Ludowej – IOV, co daje mu możliwość udziału w międzynarodowych festiwalach folklorystycznych na całym świecie. Dlatego „Jubilat: podbił serca publiczności nie tylko w Polsce. Gościł w krajach sąsiedzkich w Niemczech oraz w Czechach, ale także we Włoszech, w Austrii, Korei, Węgrzech, Bośni i Hercegowinie, Czarnogórze, Serbii, Wielkiej Brytanii, Litwie, Macedonii, Portugalii, Danii, Sardynii, Francji, Grecji, Słowacji, Cyprze ,Monte Carlo, Chinach i Indiach. Gdyby nie pandemia, dziś tancerze wracaliby z festiwalu w Osace w Japonii.
Tancerze organizują i uczestniczą w imprezach lokalnych, regionalnych i zagranicznych. Chętnie uczestniczą w wymianach kulturalnych miast partnerskich Świdnicy oraz chętnie goszczą u siebie zespoły z zagranicy. Z całą pewnością ich praca przyczynia się do rozwoju i promocji kultury w Polsce i na świecie.
****************
Najważniejsze nagrody i odznaczenia zespołu
Złota odznaka „Zasłużonego dla zakładu” 1978 r. przyznana przez Związek Zawodowy Metalowców.
Nagroda dziennikarzy polskich w Ogólnopolskim Przeglądzie Zespołów Pieśni i Tańca – Konin`80
I miejsce nagroda – Liść Rododendronu w Wojewódzkim Przeglądzie Zespołów Pieśni i Tańca w Zamku Książ 1981 r . – wyjazd do Jugosławii
Certyfikat Twórczości sztuki ludowej Indie – Delhi
Certyfikat Twórczości sztuki ludowej Cypr – 2010r.
Odznaka honorowa „Zasłużony dla Kultury Polskiej” przyznana przez Ministra Kultury i Sztuki w Warszawie – 2011 r.
Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”, przyznany Zespołowi Pieśni i Tańca „Jubilat” w Świdnicy przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego za wyjątkową działalność w dziedzinie twórczości artystycznej, kulturalnej, ochronie kultury i dziedzictwa narodowego – 2015 r.
Doroczna nagroda Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego – 2015 r.
Nagroda Kulturalna SILESIA Sejmiku Województwa Dolnośląskiego 2015 r.
Dolnośląski Klucz Sukcesu przyznany przez marszałka woj. dolnośląskiego – 2018 r.
„Brylantowa Statuetka” – Międzynarodowy Festiwal Tańca – Delhi Indie – 2019 r.
*********************
Tancerze o zespole:
Adriana Kozłowska: Udział w zajęciach na pewno wpływa na moją osobowość, podnosi poczucie mojej wartości. Najbardziej podoba mi się chyba to zaangażowanie każdego w taniec podczas rozgrzewki jak i ćwiczenia układów, kiedy każdy chce się pokazać z jak najlepszej strony. Myślę, że spośród wszystkich odwiedzonych krajów, największe wrażenie zrobiły na mnie Indie. Kultura, mieszkańcy, tradycje, nawet jedzenie tego kraju, wszystko jest takie inne, egzotyczne, fascynujące. Najbardziej zapadły mi w pamięć kobiety uśmiechające się w pięknych, kolorowych sari, świątynie oraz pędzący riksiarze. Interesuję się krajami zachodnimi, dlatego jestem wdzięczna zespołowi za szansę zwiedzenia jednego z nich. Żałuję też, że nie mogłam polecieć do Chin, ale mam nadzieję, że jeszcze nadarzy się okazja, może tym razem Japonia?
Ola Kozłowska: Najbardziej podoba mi się możliwość poznawania nowych, ciekawych ludzi, z pasją i pomysłami, możliwość uczestniczenia w warsztatach tanecznych i nauka nowych rzeczy. Poza tym wyjazdy zagraniczne, które pozostawiają wiele pięknych wspomnień, które uczą i pokazują, jaki świat jest ciekawy. Jeśli chodzi o same zajęcia to na pewno nauczyły mnie dyscypliny, bez której ciężko jest coś osiągnąć. Dążenie do postawionego celu, upór – są to cechy, które przydają się nie tylko w tańcu, ale także w życiu. Ze wszystkich odwiedzonych razem z zespołem krajów zdecydowanie najbardziej spodobały mi się Indie – kraj, który kompletnie różni się od Polski. Niesamowita przygoda, wspaniali ludzie, możliwość poznania innej kultury, obyczajów. Kontrast pomiędzy biednymi a bogatymi jest tak duży, że ciężko jest to sobie wyobrazić z opisów czy filmów. Piękne kolorowe stroje, świątynie całe ze złota, kapliczki – to robi naprawdę wielkie wrażenie.
Natalia Horadczuk: Najbardziej podoba mi się sam taniec, piękne stroje, ale też możliwości, jakie daje uczestnictwo w takim zespole, wyjazdy, poznawanie ludzi z całego świata, przyjaźnie i wiele niesamowitych wspomnień. Jeśli chodzi o wrażenia z odwiedzanych krajów, najbardziej podobała mi się Portugalia. Mieliśmy okazję trochę zobaczyć, ponieważ występy odbyły się w różnych miejscowościach oddalonych od Porto o nawet 2 h. Piękne krajobrazy, niesamowici ludzie, na pewno odwiedzę tamte rejony jeszcze raz.
Wiktoria Turek: Każdy z krajów, które odwiedziłam z zespołem, miał w sobie coś niezapomnianego. Jednak to Chiny wzbudzają we mnie największe emocje. Był to dla mnie pierwszy tak daleki wyjazd. Jak wszyscy wiemy, Chiny to kraj kontrastów. To, co wydawało mi się wcześniej jakąś odległą zbędną wiedzą na temat państwa środka, mogłam doświadczyć na własnej skórze: zobaczyć cud świata, poczuć się jak celebryta, z którym nieustanie robiono sobie zdjęcia, spróbować nietuzinkowych potraw, zobaczyć biedę obok przepychu, oddychać smogiem, tańczyć dla ogromnej publiczności i widzieć siebie na ogromnych telebimach, zobaczyć tak wielkie skupiska ludzi w jednym miejscu, czy zmierzyć się z surowymi zasadami. I choć nie wszystko, co wymieniłam, jest pozytywne, to wszystko budowało niezwykłość tego wyjazdu. Doświadczenie czegoś odmiennego, Chiny to festiwal, którego na pewno nie zapomnę. Mogę zaznaczyć jeszcze, że nasze choreografie oraz kolorowe stroje bardzo przypadły do gustu chińskiej publiczności. Występy były dla nas wielką przyjemnością, kiedy odbiór był tak pozytywny.
Marcel Podgórski: Zacząłem tańczyć przez koleżankę z klasy, która zaprosiła mnie któregoś dnia na próbę, aby przyjść i zobaczyć, jak to wszystko wygląda. Po pierwszej próbie nie byłem przekonany co do mojego tańczenia, ale postanowiłem, że dam sobie miesiąc i wtedy podejmę decyzję. Takim o to sposobem jestem członkiem zespołu już 5 lat. Mam mnóstwo miłych wspomnień związanych z zespołem, ale jeśli miałbym wybrać takie najważniejsze, na myśl rzuca mi się nasz rejs statkiem podczas festiwalu na Cyprze. Bardzo brakuje mi naszych prób, występów, festiwali, spotkań z przyjaciółmi oraz choreografami i niesamowicie wyczekuję, aż to wszystko się skończy i będziemy mogli wrócić na deski klubu Bolko. Ze wszystkich wyjazdów największe wrażenie zrobiła na mnie Portugalia, był to mój pierwszy wyjazd z zespołem i nie zapomnę go do końca życia. Najbardziej w tym kraju urzekło mnie podejście do życia osób zamieszkujących ten kraj, cudowna pogoda, i przepyszne jedzenie. Najbardziej smakowała mi zupa rybna, choć nigdy nie byłem wielbicielem ryb.
foto: ZPiT Jubilat
Pobierz ostatnie wydanie biuletynu Moja Świdnica
