Startują Dni Fotografii

Pięć wystaw, wręczenie nagród w Międzynarodowym Konkursie Fotografii „Zestaw – Świdnica 2020”, dwudniowy maraton – przed nami trzy dni pełne fotograficznych wrażeń.

XXIII Dni Fotografii rozpoczną się w piątek 2 października od wręczenia nagród w tegorocznym „Zestawie”, a zakończą w niedzielę 4 października wystawą plenerową 29. Fotomaratonu Świdnickiego.

Tegoroczny „Zestaw” bez nagrody Grand Prix

Wystawa pokonkursowa i wręczenie nagród w Międzynarodowym Konkursie Fotografii „Zestaw – Świdnica 2020” odbędą się w piątek 2 października o godz. 18.00 w Miejskiej Bibliotece Publicznej. Przypomnijmy, na konkurs wpłynęły 122 prace. W dziale fotografii reportażowej I nagrodę i 1,5 tys. zł zdobył Tadeusz Koniarz z Tarnowa za zestaw „Wodzu prowadź”. II miejsce i 1 tys. zł zdobyła Maria Różańska z Wejherowa za zestaw „Codzienność”. Wyróżnienie i 500 zł nagrody przyznano Markowi Czarneckiemu z Mogilna za zestaw „Siła Cabo”.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

W dziale fotografii poszukującej I nagrodę i 1,5 tys. zł zdobyła Lidia Misztal z Gdańska za zestaw „Rodzaje milczenia”. II miejsce i 1 tys. zł zdobyła Maria Laskowska z Gdańska za zestaw „Migawki”. Wyróżnienie i 500 zł nagrody przyznano Annie Jakubowskiej z Gdańska za zestaw „Pola malowane”.

• 

• 

• 

W tym roku jury nie przyznało nagrody Grand Prix.

Do wystawy pokonkursowej zakwalifikowano:
– w dziale Fotografii reportażowej 12 zestawów prac, 10 autorów
– w dziale Fotografii poszukującej 15 zestawów prac, 8 autorów

W dziale fotografii reportażowej:
Marek Czarnecki – Mogilno – „Siła Cabo”
Michał Dubiel – Będzin – „Ocaleni’”
Marek Hasso-Agopsowicz – Olsztyn – „Targ w Chinach w 1970 roku”, „Ekscytująca zabawa”
Danuta Kałasznikow – Wałbrzych – „Kraków 6 rano”
Waldemar Kałasznikow – Wałbrzych – „Sokołowsko. Sanatorium dźwięku”, „Mistyczne Sokołowsko”
Przemysław Konefał – Milanówek – „Pierwszy dzień lata”
Tadeusz Koniarz – Tarnów – „Wodzu prowadź”
Grzegorz Krzysztofiak – Tychy – „Miasto strachu”
Maria Różańska – Wejherowo – „Codzienność”
Dariusz Zakrzewski – Mikołów – „Orkiestra górnicza”

W dziale fotografii poszukującej:
Marek Hasso-Agopsowicz – Olsztyn – „Kolory Akafamy”, „Plac składowy”
Anna Jakubowska – Gdańsk – „Pola malowane”, „Fascynacje”
Waldemar Kałasznikow – Wałbrzych – „Kolory Ziemi”, „Metamorfozy”
Marek Kosiński – Wałbrzych – „Fotopasje”
Maria Laskowska – Gdańsk – „Urywki”, „Relacje”, „Migawki”
Lidia Misztal – Gdańsk – „Rodzaje milczenia”, „Inwazja”, „Planeta Ziemia”
Agnieszka Wojtera – Łódź – „Kobieta”
Urszula Sobieszek – Piastów” – „Odlot”

****

Dolnośląscy artyści zaprezentują swoje fotografie

Fotograficy – członkowie Związku Polskich Artystów Fotografików zaprezentują wybrane prac. Wernisaż wystawy odbędzie się 3 października o godz. 18.00 w Wieży Ratuszowej.

Związek Polskich Artystów Fotografików to największa polska organizacja  zrzeszająca artystów  traktujących fotografię jako środek wypowiedzi twórczej. Istnieje od 1947 roku i jest kontynuatorem tradycji przedwojennego Fotoklubu Polskiego. Fotoklub skupiał najwybitniejszych artystów międzywojennej Polski. Po II wojnie światowej to właśnie oni  z Janem Bułhakiem, liderem stali się założycielami ZPAF. W ZPAF działali najwybitniejsi polscy artyści fotograficy, wśród nich: Jan Bułhak, Benedykt Jerzy Dorys, Tadeusz Wański, Jan Sunderland,Edward Hartwig, Zofia Rydet, Zbigniew Dłubak, Wiesław Prażuch, Zbigniew Łagocki i wielu innych znakomitych artystów.

ZPAF to przede wszystkim akceptacja różnorodności zainteresowań twórczych. Obecnie  wśród aktualnych członków można znaleźć szeroki wachlarz zainteresowań od fotografii klasycznej,  po skrajną awangardę. Związek, w trzynastu okręgach w całej Polsce, zrzesza obecnie ponad siedmiuset artystów fotografików, działających w kraju  i za  granicą.

Okręg Dolnośląski powstał jako delegatura w 1947 roku i liczył wtedy 3 członków, obecnie liczy 85 artystów i jest drugim po warszawskim okręgiem co do liczby członków. Posiada oddziały: Karkonoski, Opolski i Górnośląski. Okręg Dolnośląski był od zawsze bardzo aktywnym i liczącym się dzięki aktywności wielu znamienitych artystów. To tu właśnie powstawały grupy twórcze nadające nowe wartości i trendy, jak grupa „Podwórko”,  „Sześć”, Odra 65” ,„Format” czy też Galeria „Permafo”. Swoją istotną rolę spełniała też Galeria „Foto Medium Art”, skupiająca wielu czynnych twórców, a także prezentująca wiele dobrych wystaw.

Okręg Dolnośląski kultywuje coroczne prezentacje artystów, realizując wystawy doroczne, które pokazują najnowsze prace członków Okręgu w galerii Foto-gen dawniej / Domek Romański / A w galerii „Za Szafą” prezentują się przeważnie młodzi artyści ze swoimi propozycjami indywidualnymi. Okręg w cyklu plenerów fotograficznych „Wobec miejsca i czasu” zrealizował sześć plenerów z wystawami poplenerowymi i katalogami , które prezentowane były w wielu galeriach w Polsce.

„Miejsca” Ewy Andrzejewskiej i Wojciecha Zawadzkiego

Tę niezwykłą prezentację pary fotografów, którzy niedawno od nas odeszli, będziemy mogli oglądać podczas Dni Fotografii w Wieży Ratuszowej.

Wernisaż wystawy odbędzie się 3 października o godz. 18.00 w Wieży Ratuszowej.

Ewa Andrzejewska urodziła się 28 stycznia 1959 r. Fotografowała naturę: trawy, paprocie, drzewa. Ważną częścią jej pracy artystycznej była działalność portretowa. W latach 90. we współpracy z etnologiem Henrykiem Duminem, zrealizowała fotograficzny cykl pt.: „Artyści wiejscy”, z portretami artystów ludowych. 100 fotografii tego zestawu znajduje się w zbiorach Muzeum Narodowego we Wrocławiu. W garażu przy ul. Daszyńskiego zorganizowała studio portretowe, które nazwała imieniem Witkacego. Wykonała w nim wiele portretów osób, z którymi była zaprzyjaźniona. Przez całe życie wykonywała również autoportrety. Fotografie wykonywała wyłącznie tradycyjną metodą, za pomocą kamer wielkoformatowych – Icą o formacie kliszy 9×12 cm lub Toyo o formacie 4 x5 cali. Fotografie z negatywów wykonywała na papierze fotograficznym w ciemni, odbitki tonowała. Prezentowała zarówno styki jak i powiększenia.

Wojciech Zawadzki urodził się 24 czerwca 1950 r. we Wrocławiu. Jak opowiadał z właściwym sobie poczuciem humoru, o wybranej drodze życia zadecydowała wygrana lornetka w konkursie fotograficznym czasopisma „Światowid”. Od tego momentu fotografia była najważniejszą dziedziną jego działalności. Od 1990 r. w działalności fotograficznej i edukacyjnej współpracował z Ewą Andrzejewską, która rozpoczęła pracę na równoległym stanowisku instruktora fotografii w Wojewódzkim Domu Kultury w 1990 r. Wojciech Zawadzki skupiał wokół siebie grupę ludzi zajmujących się fotografią, która w niedługim czasie została przez krytyków określona jako „jeleniogórska szkoła fotografii”.

***

Stefan Arczyński i jego portrety z podróży

Z aparatem związany jest od zawsze. Zaczynał od fotografii sportowej, w czasie wojny – wcielony do wojska – robił zdjęcia podczas wojny. Dziś ma 104 lata i w swoim dorobku liczne fotografie z podróży oraz portrety. Te ostatnie obejrzymy w Świdnicy podczas Dni Fotografii.

Urodził się w 1916 r. Niemczech w rodzinie emigrantów z Wielkopolski. Fotografią zainteresował się już w młodości, w szczególności fotografią sportową. Od 1934 uczył się zawodu, a później podjął pracę w usługowym zakładzie fotograficznym w Essen. Wykonywał zdjęcia podczas Letnich Igrzysk Olimpijskich w Berlinie w 1936 r. Po wybuchu II wojny światowej został wcielony do Luftwaffei skierowany do Francji, gdzie zajmował się opracowywaniem fotografii lotniczych. Później przeniesiono go do piechoty, trafił na front wschodni na Ukrainę. Także i tam nie rozstawał się z aparatem fotograficznym i robił zdjęcia podczas wojny z ZSRR. Ranny pod Stalingradem trafił do sowieckiego lazaretu i do niewoli na Łotwie. W zwolnieniu go stamtąd dopomogła działalność ojca w Związku Polaków w Niemczech. W 1946 r., po przebyciu polskiego obozu przejściowego, uzyskał obywatelstwo polskie, osiedlił się w Kamiennej Górze, gdzie od 1948 prowadził zakład fotograficzny. W 1950 przeprowadził się do Wrocławia, tu także otworzył fotograficzny zakład usługowy, przy ul. Łokietka.

Stefan Arczyński został przyjęty do Związku Polskich Artystów Fotografików w 1951 r. Jest jego członkiem honorowym. W środowisku  fotografików cieszy się olbrzymim szacunkiem. Jest autorem niezliczonej ilości wystaw indywidualnych i wielu wystaw zbiorowych. Niezmiennie aktywny twórczo, pomimo zacnego  wieku. Zawsze uśmiechnięty i pełen optymizmu. Jest niekwestionowanym autorytetem, niedoścignionym wzorem. Zawsze bierze udział w aukcjach charytatywnych, przeznaczając wiele  swoich znakomitych zdjęć na licytację dla szpitali, fundacji, itp. Przy wszystkich tych zaletach jest osobą  niezwykle skromną. Kiedy powódź w 1997 roku zniszczyła jego dom z pracownią, bagatelizował tę sytuację,  mówiąc, że są bardziej poszkodowani i potrzebujący.

Wernisaż wystawy odbędzie się 3 października o godz. 17.00 w Galerii Fotografii.

***

Prezentacje autorskie, 3 października godz. 18.00, Wieża Ratuszowa

Grzegorz Sawa-Borysławski, „Pocztówki z Czarnobyla”

Wystawa obejmuje fotografie wykonane przez Grzegorza Sawę-Borysławskiego między 2016-2019 r. podczas wypraw do Czarnobylskiej Strefy Zamkniętej. To pierwsze na świecie zdjęcia otworkowe z tego rejonu, a unikatowy klimat własnej konstrukcji kamer i eksperymentów fotochemicznych multiplikuje wrażenia z „miasta duchów” – mrocznej, zamglonej miejskiej, otwartej przestrzeni – opuszczonej w popłochu dwa dni po awarii elektrowni atomowej.

Grzegorz Sawa-Borysławski – ur. 1983 r. jest polskim artystą, fotografem i muzykiem. Skończył wydział sztuki mediów na ASP we Wrocławiu, jest laureatem wielu nagród i wyróżnień. Tworzy czynnie od 2005 roku z dorobkiem wielu wystaw autorskich i zbiorowych w Polsce i za granicą.

Agnieszka Antosiewicz – Mas, „Tło pamięci”

Fotografia pamiątkowa, będąca głównym punktem odniesienia wystawy, niewątpliwie dotyka tego, co w fotografii najistotniejsze, czyli pojęcia pamięci i w pewnym sensie jest ona „dowodem na istnienie świata”. Pojawia się jednak pytanie, czy kiedy oglądamy stare albumy rodzinne, to widzimy w nich świat, jakim był w rzeczywistości, czy może jednak nasz umysł subiektywnie przetwarza zdarzenia i ich okoliczności, wybierając z nich to, co składa się na naszą „autorską” interpretację minionego czasu? Cykl „Tło pamięci” to zaproszenie do osobistego świata wspomnień, gdzie każdy kolaż to osobna historia. Jest on głęboko osadzony w pamięci indywidualnej. Zestawione ze sobą na nowo, w nieistniejących wcześniej konfiguracjach pamiątkowe fotografie zdają się konsekwentnie pisać historię przeszłości, jednak z bardziej uniwersalistycznej, artystycznej perspektywy. Punktem wyjścia w pracy nad obrazami była fragmentaryczność, subiektywizm i niedokładność wspomnień, a więc zacieranie się faktycznego czasu i miejsca zdarzeń. To również próba szukania własnej tożsamości, badania konstrukcji osobistej poprzez konfrontację z pamięcią rodzinną.

Agnieszka Antosiewicz-Mas, ur. w 1979 r. we Wrocławiu. Absolwentka Wydziału Nauk Przyrodniczych Uniwersytetu Wrocławskiego oraz Międzynarodowego Forum Fotografii Kwadrat we Wrocławiu (2012). Obecnie słuchaczka Autorskiego Laboratorium Fotografii Piotra Komorowskiego. Uczestniczka wystaw zbiorowych i indywidualnych. W swoich działaniach preferuje fotografię inscenizowaną. Jej dotychczasowe poszukiwania skupiają się na cielesności, przemijaniu i pojęciu pamięci. Autoportret, będący próbą sformułowania szeregu uniwersalnych znaczeń, zajmuje szczególne miejsce w jej twórczości. Mieszka i pracuje we Wrocławiu.

***

Fotomaraton Świdnicki

W sobotę 3 października na ulice Świdnicy wyrusza fotograficy, którzy zdecydują się wziąć udział w 29. Fotomaratonie Świdnickim. Tradycyjnie co dwie godziny będą dostawać dwa tematy, do każdego będą musieli wykonać jedno zdjęcie. Zwycięzców poznamy w niedzielę 4 października.