Nowatorskie, kreatywne, pełne pasji i przedstawione w różnorodnych formach: od spektaklu kukiełkowego przez widowiskowy pokaz ognia, a skończywszy na mistycznej etiudzie filmowej. Pracownicy i przyjaciele Miejskiej Biblioteki Publicznej im. C.K. Norwida w Świdnicy, po raz kolejny udowodnili, że nie ma dla nich rzeczy niemożliwych. W ramach XI Narodowego Czytania, w piątkowy wieczór na skwerze z dzikami, publicznie czytano wybrane utwory Adama Mickiewicza ze zbioru „Ballady i romanse”.
Narodowe Czytanie 2022 to XI edycja akcji, której celem jest popularyzacja kanonu literatury polskiej. W 2012 roku zainicjował ją prezydent RP Bronisława Komorowski wspólną lekturą „Pana Tadeusza” Adama Mickiewicza. Dotychczas przeczytano już m.in. dzieła Aleksandra Fredry, Trylogię Henryka Sienkiewicza, „Lalkę” Bolesława Prusa, „Quo Vadis” Henryka Sienkiewicza, Balladynę Juliusza Słowackiego, a w ubiegłym roku w całej Polsce i na świecie przeczytano „Moralność pani Dulskiej” Gabrieli Zapolskiej. W tym roku ponownie czytano dzieło Mickiewicza. Tym razem były to „Ballady i Romanse”, które miały premierę 200 lat temu w Wilnie.
– W tym roku postanowiliśmy pokazać, że „Ballady i romanse” Adama Mickiewicza można prezentować i interpretować za pomocą różnorodnych form. Dlatego zaproponowaliśmy spektakl kukiełkowy, interpretując balladę „Pani Twardowska”, w wykonaniu grupy młodzieży z Alchemii Teatralnej. Ponadto etiudę filmową przygotowaną przez Dariusza Miziarskiego we współpracy z Sylwią Miziarską, Agnieszką Subocz i Witkiem Kowaliszynem. Darek Miziarski inspirował się w swojej interpretacji balladą „Świtezianka”. Oczywiście nie zabrakło tradycyjnego czytania. Balladę „Lilie” przeczytali pracownicy świdnickiej biblioteki: Asia Moor, Sebastian Miech i Zbyszek Polak. Całość wydarzenia uświetnił spektakularny pokaz ognia ukazujący dynamikę choreografii i „współpracę” człowieka z ogniem w wykonaniu Michała i Adama – opowiada Ewa Cuban, dyrektor Miejskiej Biblioteki Publicznej im. C.K. Norwida w Świdnicy.
Ballady i romanse zostały opublikowane w czerwcu 1822 roku w Wilnie jako główna część pierwszego tomu „Poezyj” Adama Mickiewicza. Pisany w latach 1819-1821 cykl wierszy wyznaczył początek dziejów poezji romantycznej w Polsce, stając się dla nowej epoki jednym z najważniejszych punktów odniesienia. To zbiór nowatorski i oryginalny, a jednocześnie ujmujący naturalnością stylu i prostotą języka. Wiersze ukazują szerokie możliwości pisarskie wybitnego autora, który na tle nastrojowej przyrody wykreował fascynujący i wyjątkowy świat pełen uczuciowości, fantazji i ludowej moralności.



























